Michael Jackson - gone too soon. ;(

Cześć Kochani.

Ostatnio dużo myślałam o Michaelu. Diana już wam przedstawiła swoje przemyślenia na temat osoby Michaela, teraz moja kolej. :)

Nie będę wam opisywała jak zaczęła się moja historia z MJ. Wystarczy, że przeczytacie post Diany. Moja historia jest bardzo podobna.

Chce się z wami podzielić czymś innym.

Kim tak na prawdę jest dla mnie Michael Jackson? Kimś kto odmienił moje życie. Kimś dzięki komu jest mi lepiej w gorsze dni. Kiedy jest mi smutno zakładam słuchawki, puszczam muzykę Michaela i staram się zapomnieć o problemach. Słyszę jego cudowny głos, który działa na mnie uspokajająco. Michael jest cudowną osobą, dzięki której inaczej patrze na świat. Dzięki niemu zaczęłam bardziej cenić naszą planetę. I wiecie, mimo że jestem "pośmiertną" fanką nie potrafię się  

pogodzić z tym, że Michaela już z nami nie ma. Do tej pory zdarza mi się oglądać jakiś filmik z koncertu, czy z prywatnego życia Majkula i uronić łzę. Najbardziej boli mnie fakt, że przez to jak późno go pokochałam nie mam już szansy go zobaczyć. Nawet najmniejszej. Bo gdyby żył... zawsze istniałby cień nadziei, że uda się go zobaczyć. A teraz? Pozostają tylko marzenia. Nie jest mi dane pójść na koncert, doświadczyć tych emocji, usłyszeć jego głosu na prawdę, zobaczyć go na żywo. Tyle bym dała, żeby móc go zobaczyć. Jak tańczy, jak śpiewa, jak się uśmiecha. Czasami jak oglądam te filmiki, widzę jak on się porusza, uśmiecha, śpiewa, mówi czy cokolwiek robi... nie wierzę, że już go nie ma. Nie dociera to do mnie, mimo to, że minęły już 4 lata. Przyznam się, że długo wierzyłam w to, że Mike może żyć. Nie chciałam dopuścić do siebie tej strasznej myśli, nie chciałam dać mu odejść. Wierzyłam w te wszystkie dowody, które na tamtą chwilę wydawały się na prawdę mocne i nie do podważenia. Wiecie kiedy moja wiara się złamała? Kiedy usłyszałam co zrobiła Paris. Zadałam sobie wtedy jedno pytanie. "Czy Michael mógłby do tego dopuścić?" Oczywiście, że nie. Pomyślałam wtedy, że jeśli by żył to, mimo ukrycia nie zostawiłby córki samej. Nie dopuściłby do takiej sytuacji. I wtedy zrozumiałam. On nie żyje. Już nigdy nie wróci, a ja powinnam pozwolić mu odejść. To było jedno z najboleśniejszych doświadczeń w życiu. I nie bierzcie mnie za jaką wariatkę. Ja jestem bardzo emocjonalnym człowiekiem, bardzo wrażliwym. Łatwo mnie doprowadzić do łez. Bardzo szybko się przywiązuje. A Michael stał się dla mnie bardzo ważną osobą. Co z tego, że go nie znałam. Jego muzyka niosła przekaz, i nadal niesie. A On jest dla mnie wzorem do naśladowania. ( Może nie we wszystkim, ale w wielu rzeczach na pewno. ;) )

Zawsze będzie w moim sercu. Zawsze będę go podziwiała i szanowała. Mam gorsze dni, kiedy jest mi cholernie źle przez to, że go nie ma. Odszedł zbyt szybko. Zdecydowanie zbyt szybko. Nie będę komentować tego dlaczego odszedł. Nie mam na to nerwów. Jedno jest pewne. Ludzie, którzy są za to odpowiedzialni, kiedyś pożałują.

Gone too soon. ;( <3

w.i.t.h. Love!
Billie.